4 oktober tocht door binnenland naar Villagordo del Cabriel

We konden vandaag redelijk op tijd vertrekken, uiteindelijk werd het 10.30u. Niet heel erg vroeg maar als je te vroeg aankomt op de volgende camping loop je de kans dat er weinig of geen plek is omdat de vertrekkende gasten nog niet weg zijn. We wisten dat toen nog niet maar dit was voor de volgende camping heel anders dan we tot nu toe gewend waren..

De rit begon lekker rustig. Het beeld dat we hadden bij de Spaanse binnenlanden was een redelijk droog en dor land. Niets bleek echter minder waar. De CM215 en CM2200 (hoofdwegen) leidden ons via enkele dorpen door een prachtig en zeer gevarieerd landschap. De weg was strak en bijna perfect onderhouden op een enkel stukje hier en daar waar wat sporen  van reparaties waren te zien. De weg kronkelde door het land en gaf ons uitzicht op een groenen gevarieerd binnenland van Spanje. Het begon met een landschap van naaldbomen. Die bomen zijn hier een stuk kleiner dan bij ons maar staan er erg goed bij. Hier zie je geen enkel teken van een co2 of stikstof probleem. De naaldbomen werden afgewisseld met loofbomen en struiken dicht op elkaar, verderop uiteengetrokken zodat je de rode grond en bergachtige verstening goed kon zien. Ook hier begint de herfst zijn intrede te doen, hoewel de temperaturen rond de 25 tot 30 graden zijn in deze tijd van het jaar. De zon gaf een mooi effect op de geel groen en soms bruin/rood bladerdek. Een prachtig schouwspel. De combinatie van de mooie wegen, het vriendelijke landschap en de vrolijk zacht grommende campermotor gaf een heerlijk relaxed gevoel. We genoten dan ook intens van deze rit. Langzaam aan veranderde het landschap en zag je dat de natuur plaats ging maken voor de meer gereguleerde vorm, de invloed van de mens kon je steeds beter onderscheiden. Er kwamen druivenranken waar nog volop de rijpe rode druiven hingen te wachten om te worden geoogst, steeds meer en meer. Verderop maakten de druiven plaats voor olijven. Eerst een paar kleine velden, maar het werden er al snel meer. Op een gegeven moment waren de velden zo uitgestrekt dat je waar je ook keek je overal olijfbomen zag staan. En het opvallende was dat ze er ook in prima staat bij stonden. Ze waren keurig in rijen gerangschikt en de grond was keurig aangeharkt en voorzien van een soort bergsteen vermengd met de plaatselijke rode grond. Dit zag er zeer proffesioneel en verzorgd uit. Ik zei nog tegen Karin, dit moet van een rijke boer zijn, dat kan niet anders. Mijn woorden waren nog niet koud of we passeerden een heuse helikopter landplaats. Hij stond zelfs op de landkaart gemarkeerd. Een Herenboer met een helikopter om zijn landerijen te inspecteren. Landbouw Spanje anno 2022! Geweldig..:-).

Al slingerend door het landschap en door enkele dorpjes kwamen we steeds dichter in de buurt van onze eindbestemming. Eigenlijk best wel jammer, het was een mooie rit, temeer omdat niet alleen het land verder leeg was, we hebben maar een stuk of drie dorpen onderweg gezien, de weg was ook nagenoeg leeg! Het was bijzonder als je een auto tegenkwam, het voelde als "eindelijk iemand uit de bewoonde wereld"...Ik kon dan ook net de drang onderdrukken om de hand op te steken naar die andere chauffeur...of zou dat komen omdat ik ook motorrijder ben?

Hoe dan ook, na ongeveer 3 uur rijden zo rond 13.30u  kwamen we bij de camping aan. Kikopark Rural.

Het was erg rustig. Zouden ze siësta hebben? Hoop het niet! De temperatuur was behoorlijk opgelopen en eigenlijk was het hier snikheet. Gelukkig zat er iemand bij de receptie. We konden ons na enig gemor van de man achter de balie inschrijven en de camper op plaats nr. 25 zetten. Dat gemor had overigens te maken met mijn paspoort dat ik thuis had laten liggen. Hij was het er niet mee eens en vond mijn rijbewijs maar niks maar ik deed alsof mijn neus bloedde. Uiteindelijk mochten we door. Maar wat bleek, op nr. 26 stond ook een camper, en ook nog eens een Nederlander! De volgende verassing was dat de camping verder compleet leeg was. Er was verder geen hond 🐶. Maar ok, geen probleem toch? Lekker rustig! 

Als snel bleek waarom dit was...

Er waren erg veel lastige vliegen die overal op je gingen zitten. Daarbij was het ook nog eens snikheet en verder geen bal te doen. Wel was er een stukje verderop een prachtig stuwmeer. Dat hebben we ook bezocht en was idd prachtig, zie foto's. Ook nog lekker gekletst met de buren (Vincent en Tony uit Bergen) en ervaringen uitgewisseld.

Ook kwam Karin na een tevergeefs bezoek aan de (gesloten) camping winkel met de boodschap dat ik mijn paspoort moest laten zien. Als dat niet gebeurde en de politie zou komen controleren we de camping moesten verlaten. Moest er hartelijk om lachen. Dat wil ik nog wel eens meemaken!  Maar was natuurlijk een extra argument om hier geen dagen te blijven.

We besloten al vrij snel gauw weer verder te trekken. Hier zijn we snel uitgekeken.

Morgen vertrek naar Alicante!