11 September 2023

Vandaag zijn we in Tamnies neergestreken. Een plek midden in de natuur van de Dordogne. De camping heet: Le pont de Mazarath. Een mooie en goed onderhouden camping waar nog een paar vaste Franse gasten verbleven met een vaste plaats/chalet. De camping was verder compleet leeg! Maar wel een prachtig zwembad. Dus daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt. Het was tenslotte 27 graden, prima temperatuur voor wat zwemmen en recreëren. De volgende dag zijn we de nabij gelegen stad Sarlat gaan bekijken . 7,5 Km. Wel redelijk heuvelachtig maar moet met de fiets te doen zijn. Zo gezegd zo gedaan. De heenweg was een flinke klim. Het was ook nog redelijk warm, dus dat was stevig doortrappen. Op het eind (na ong. 5 km) ging het weer bergafwaarts dus dat was een makkie. Wel kwamen we op een D weg, dat zijn hier provinciale wegen waar 70 of 80 km wordt gereden. Daar zijn geen fietspaden, dus best wel krap op zo'n weg. Uiteindelijk alles goed gegaan. Enkele foto's gemaakt van het stadje en op de terugweg inkopen gedaan voor het avondeten en lunch. Toen weer naar "huis". Omdat het laatste deel vrij druk was zocht ik een andere route binnendoor. Wel zo veilig toch?. Die route was met Google Maps snel gevonden. We hebben de drukke D weg niet genomen en dus die binnendoor route. Dat was best wel een stevige klim maar ja 200m omhoog dat is ook best wel stijl.   O, ja. Niet vergeten..aan het begin van die weg stond een bord" doodlopende weg". Ach met de fiets kun je er altijd wel langs toch? Dus wij die weg in en de berg op. De klim werd steiler en steiler. We zagen ook de lucht betrekken, zou het gaan regenen? Doorfietsen maar, we wilden naar de camper en onze boodschappen omzetten naar een lekker diner. De weg was al redelijk stil slechts een enkele auto haalde ons aan het begin in maar het laatste half uur niemand meer gezien. Dus verder. Maar op een gegeven moment hield de verharde teerweg op en ging over in een rots pad. Dat hadden we niet verwacht. Ik wilde doorfietsen, ben tenslotte gewend om met een mountainbike te fietsen en ook nog motorrijder, die mannen gaan altijd door! Karin heeft die ervaring niet dus dat was stoppen!  Tja maar terug is ook geen optie, het begint ook al te druppen en in de verte hoorde je het onweer al rommelen. Dat moet je niet hebben als je redelijk hoog op een berg zit . Dus? Lopen maar. We moesten nog wel een eind omhoog. Karins fiets had de fietstassen met de boodschappen, die was toch wat te zwaar dus hebben we van fiets gewisseld en liepen of beter gezegd, werkten ons naar de top van de berg. Dat viel niet mee. Zo'n rotsachtige weg is net als een rivierbedding . Veel kleine en grote rotsblokken die onder je voeten en wielen wegrollen. Zeker als je die fiets zo steil omhoog moet duwen. Dat was dus afzien en ik zal je de krachttermen maar besparen die deze avontuurlijke echtgenoot naar zijn hoofd geslingerd kreeg. Tja, er was geen keuze (meer) we moesten het onweer voorblijven en zo snel mogelijk naar de camper. Er was geen enkele schuilplaats en onder een boom moet je al helemaal niet gaan staan bij dit weer type. Uiteindelijk na flink wat zwoegen en natte kilometers kwamen we weer in de bewoonde wereld. Hier en daar een boerderijtje. Het regende nog wel maar het onweer begon af te drijven, gelukkig! Na ongeveer 2 Km bereikte we de camping. Zeiknat maar wel opgelucht 

Alles dus goed gegaan!

Lekker gekookt en op tijd naar bed gegaan. We zijn hier totaal twee nachten gebleven. De volgende dag vertrekken we richting Toulouse, verder naar het zuiden.